Σελίδες

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Η κρίση των γαδάρων

Ήρτε μου με ίμεηλ τζιαι εκατάλαβα τζιαι γιω λλία πράματα περί οικονομίας. Ευτυχώς που εν τζιαι οι φίλοι που καταλάβουν τες αδυναμίες τζιαι ανεπάρκειες μου, ειδάλλως ......



Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.

Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ?

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» . των γαιδάρων.)


Φυσικά οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική !!!!

8 σχόλια:

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Θέλω τζιαι γιω ένα νόμπελ για να μπόρω να έχω καταθέσεις τζιαι να μεν ηχρειάζουμαι με 13ο με ΑΤΑ!

Εκτός που ήνταλως λειτουργούν τα οικονομικά με τους γάρους, εκατάλαβα τζιαι ήνταλως δουλεύκει ο θεσμός των νόμπελ - πάλε με τους γάρους.

Είσιε δίτζιον ο Ντεκτάς που ελάλεν ότι κυπραίοι μόνον οι γάροι ένουν - βασικά τζιείνον που έθελεν να πει εν ότι οι κυπραίοι εγινήκαν τέλεια γάροι!

Woofis είπε...

Κάθεται ένας τύπος σε ένα μπαρ πίννοντας πυρούαν. Τζιαι λαλεί του μπάρμαν:
"Φιλούδιν μου θωρείς τζιείνον το ποτήριν;" (5-6 μέτρα μακριά)
"Πάω σε €100 ότι μπορώ να κατουρήσω μέσα που δακάτω τζιαι να μεν ππέσει ούτε σταγονούα έξω"
Θωρεί τον καλά-καλά ο μπάρμαν τζιαι δέχεται, θεωρώντας το αδύνατον.
Σηκώννεται ο τύπος, κατεβάζει τα, συγκεντρώνεται, μια στο πράμαν του, μια στο ποτήριν, καμιά δεκαρκά φορές, τζιαι αμολά τα.
Τζιαι οι κατούρες πάσιν πασ'το μπαρ, τα στουλ, τα μπουκάλια, τον ίδιον τον μπάρμαν, βασικά πάσιν παντού ΕΚΤΟΣ που το ποτήριν.
Ο μπάρμαν, στάσσοντας κατούρες εν φυρμένος που τα γέλια.
"Ρε ηλίθιε, έχασες φυσικά, κατέβαιννε τωρά τα €100".
"Μα φυσικά φιλούδιν μου καλόν, δώσ'μου θκιό λεπτούθκια" λαλεί ο τύπος τζιαι πάει σε μιαν παρέαν πιο πίσω που εν φαίνεται καθόλου ευχαριστημένη.
Στρέφεται πίσω στον μπάρμαν τζιαι διά του τα €100 χαμογελαστός.
"Ήνταμπου γελάς ρε μαννέ, έχασες" λαλεί ο μπάρμαν.
"Κοίτα φιλούδιν μου, θωρείς τα κοπέλια ποτζιεί; Εστοιχημάτισα €500 με τον καθέναν τους ότι εννά εκατουρούσα στο μπαρ σου, τες καρέκλες σου, τα μπουκάλια σου τζιαι πάνω σου τζιαι οϊ μόνον έθθα εθύμωννες αλλά ήταν να ήσουν τζιαι χαρούμενος".

Φυσικά μάγισσα μου φαίνεται νάκκον διαφορετική η ιστορία μου που την ανάρτηση σου αλλά ρε παιδί μου έχω το αϊπιν να κάμνω τον "συνήγορον του θκιαόλου". Ο τυπάς ο "κατούρης" σε τι ακριβώς διαφέρει που τους απατεώνες της δικής σου ανάρτησης; Ούλλοι τους ήβραν "θύματα", ούλλοι τους "ερισκάραν" (αν είδες το "Ντεσπεράντο" του Ταραντίνο θα ξέρεις ότι ο μπάρμαν εσκότωννεν με το παραμικρόν), ούλλοι τους "εχρησιμοποιήσαν" τα ένστικτα τζιαι τες ενδόμυχες επιθυμίες των άλλων για να μεγιστοποιήσουν την ικανοποίησην των δικών τους.
Μέρα με τη μέρα φίλη μου καταλάβω ότι οι «κανόνες της αγοράς» έννεν καπιταλιστικόν (μόνον) αϊπιν, υπάρχουν βασικά που τον τζιαιρόν που εφευρέθηκεν ο πολιτισμός. Θέλω να πιστεύκω ότι μπορούμεν να τους αλλάξουμεν αλλά που την άλλην έννεν ούτε τυχαίον ότι εν τα εκαταφέραμεν ακόμα. Διότι μαχούμαστεν να απαλλαγούμεν που τα θεϊστικά μας κολλήματα, αλλά που την άλλην βαυκαλιζούμαστεν ότι μπορούμεν να θεοποιήσουμεν τον άθρωπον. Ε, τούτον εν όντως αδύνατον, διότι εν έναν μονίμως ατελές πλάσμαν. Θεός τζιαι ατελής ήνταλοϊς θεός ένει.
Δες τζιαι το "ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων". Τι στο καλόν σημαίνει τούτον;

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Ταπαγούφη καλημέρα,

ένας σου λαλώ περνώ τη φάση του μπάρμαν στο Ντεσπεράντο τζιαι επειδή ξέρω πολλά καλό σημάϊν κινδυνεύκω να γίνω σιειρόττερη. Εγιώ μέρα με την ημέρα αηδιάζω παραπάνω που τους .... "κανόνες της αγοράς". Προσωπικά προτιμώ τη θεοποίηση του ανθρώπου που εννά ταιρκάζει παραπάνω με τη λογική του δωδεκάθεου παρά την "ηθικοποίησην"/ "θεοποίηση" των εκπροσώπων του φανταστικού παππούλλη που τραουδά - η ατέλεια εν για να μεν πιάνννει τ' αμμάτιν -λειτουργά σαν την κρουσμένη σπατζιάν που ξορκίζει τες κατζιές ενέργειες. Μπορεί ο άνθρωπος να εν ατελής, αλλά εν σημαίνει ότι άμαν τυγχάννει εκμετάλλευσης τζιαι ξεζουμίσματος για να παν άλλοι στες Μπαχάμες, εννά κάτσει τζιαιμέ επ' άπειρον. Έννεν επειδή εν ατέλείς τούτοι ούλλοι οι αθρώποι που φκαίννουν μες τες στράτες, αλλά ούτε τζιαι τέλειοι.
Η ηθικοποίηση του γαδάρου - εν όπως το Ττόμυ, όπως την υπόθεση με τον Πατσίτσιον τζιαι όπως την "πεοθηλεία" του μητροπολίτη του καλαμαρά. Εν εκάνεν το σεξ τζιαι τη θεοκρατίαν η ηθικοποίηση που κυριαρχεί πρέπει να τα πλαισιόσουμεν με τζιυνούρκον πακέττον ηθικολογείας τζιαι ηθικολαγνείας

Anef_Oriwn είπε...

«Πεολειχία» το λένε αγαπητή Μά(γ)ισσα, κι όχι «πεοθηλεία», εκτός κι αν ήθελες να γράψεις «πεοθηλασμός»


************************
Η προσέγγιση του Woofis που παραπέμπει σε χριστιανικές ψευδο-ηθικολογίες, τείνει να παραγνωρίζει ή να μην λαμβάνει υπ’ όψη τον ταξικό συγκρουσιακό χαρακτήρα των κοινωνιών μας που από μόνος του καταργεί την όποια «ηθικοποίηση»

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Όμορφε πε μου ότι εν εφύρτεκες που τα γέλια την ώρα που το εθκιάβασες;! :) Ούτε τζιαι έναν περιπαίξιμον εν με αήννεις να γράψω χωρίς να με διορθώσεις :) Κάμε εικόνα τη λέξη :)

Anef_Oriwn είπε...

Μά(γ)ισσα,

Μα ίνταμ που λαλείς; «Να κάμω εικόνα τη λέξη»!!! Μα την «πεοθηλειά»; Μα πόση μπορεί να είναι [υποθέτω αντιλαμβάνεσαι για ποια μιλώ] για να γίνεται και θηλειά;! :)

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Φκαριστώ για το πρωινό γέλιο!!!! :)

Δηλαδή πρέπει να γίνεται θηλειά τζιαι όι να έσιει πάνω θηλειά;!!! Την ώραν που εδκιάβαζα για την υπόθεση, εχόρευκεν το μίνι αθρωπούϊ με κάτι φκιόγους τούλενους ροζ, 'μαγικό' ραβδί με φούντες φούξια τζιαι σοπράνο αλαλαγμούς. Οπότε συνειρμικά ήρτεν μου η εικόνα με την κατάλληλη διακόσμηση. Άσε που μπορείς να συμπληρώσεις το σκηνικό με φωσφοριζέ προφυλακτικό!

Ο νους σου όμως επήεν στα μεγέθη!!! Εν τζιαι γίνεται να παίζουν εναλλακτικές!!! :)

Anef_Oriwn είπε...

Μά(γ)ισσα,

Άλλο εν οι «φιόγκοι» τζι’ άλλον η «θηλειά»!!!